Konak Knaza Miloša Obrenovića

Nagli uspon Sokobanja je doživela nakon konačnog oslobodjenja od Turaka (1833.), dolaskom Knjaza Miloša Obrenovića u Banju. Po njegovom nalogu iste godine obnavlja se turski amam, sagradjen na temeljima rimskih termi. Knjaz je odmah pored Amama za muškarce dobio i svoju kadu koja je nakon nekoliko rekonstrukcija i danas u funkciji.
Uz Amam je sagradjen i konak knjaza Miloša koji je izmedju dva svetska rata porušen. Preko puta je izgradjena zgrada za potrebe administracije Kneževine Srbije, koja danas funkcioniše kao nacionalni restoran. Knjaz šalje uzorke banjske vode na analizu u Beč i postavlja prvog banjskog lekara Leopolda Erliha koga Banjčani prekrštavaju u Đorđa Novakovića, ili samo dr Đoka Pokrštenjak.
8. juna (po starom kalendaru ) 1837. iz kancelarije Knjaza Miloša u Kragujevcu, napisan je uput zastavniku Lazareviću , koji se šalje u Banju radi upotrebe tople vode i na lečenje koje će sprovesti doktor Djoka. Ovo je prvi zvanično upućen gost u Banju. Radi porslave velikog jubileja, 170 godina organizovanog turizam u Sokobanji će 2007. godine, 21. juna (novi kalendar), na dan opštine biti organizovana velika proslava.
Nakon imena Balnea, Banja, Banjica, Velika Banja, Aleksinačka Banja, Sokol Banja, 1859. godine dobija svoje konačno ime Sokobanja. Prisustvo knjaza u Sokobanju je dovelo otmen svet, a trgovci, imućniji i banjska elita, grade luksuzne vile za smeštaj banjskih gostiju. Sve do drugog svetskog rata, glavni gosti bili su plemstvo, pisci, umetnici, boemi…
Najčešće su do rata, a i posle dolazili, Stevan Sremac (umro u Sokobanji 1906.), Branislav Nušić, Isidora Sekulić, Ivo Andrić, Rodoljub Čolaković, Meša Selimović i Vasa Čubrilović. Naučnici i ljudi od ugleda bili su često vidjeni u banji izmedju Ozrena i Rtnja: Jovan Cvijić, Josif Pančić, Emilijan Josimović, Dragoljub Jovanović ( koji se stručno bavio ispitivanje lekovitosti banjskih termalnih izvora) , Žanka Stokić i drugi.